Ο Δήμος υπάγεται εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Νίκαιας και έχει, σήμερα, τέσσερις ενορίες, με έδρες ισάριθμους Ναούς: Του Αγίου Γεωργίου, που είναι και ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, που είναι οι Προστάτες και Πολιούχοι Άγιοι του Κορυδαλλού, του Αγίου Στυλιανού στον Άνω Κορυδαλλό και του Αγίου Δημητρίου, στο Σχιστό.

Εκτός από τους ενοριακούς, υπάρχουν και άλλοι Ναοί μεσα στα όρια του Δήμου, καθώς και η Κοινοβιακή Γυναικεία Μονή του Αγίου Αρτεμίου, με το φερώνυμο Ναό της, ιδιοκτησία (κατα ψιλή κυριότητα) της Μονής Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους.

Η παρουσία μεγάλου αριθμού Εκκλησιών είναι ένας αδιάψευστος μάρτυρας της ευσέβειας και των φιλόθρησκων αισθημάτων που πάντα έτρεφαν οι Κορυδαλλιώτες και που στάθηκαν ένα από τα πιο ισχυρά τους στηρίγματα στους δύσκολους αγώνες για τη δημιουργία και την επιβίωση - αρχικά - της πόλης τους, όπως και για την παραπέρα ανάπτυξη και σημερινή της εξέλιξη.

Στην πρώτη του μορφή, ο σημερινός Μητροπολιτικός Ναός ήταν ένα χοντροφτιαγμένο αλλά και γερό ξύλινο οίκημα που στήθηκε το 1927 στο ίδιο σημείο όπου βρίσκεται και τώρα. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1932, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Έλλάδας Χρυσόστομος, έβαλε το θεμέλιο λίθο της σημερινής Εκκλησίας, η οποία χρειάστηκε κάτι παραπάνω από 25 χρόνια μέχρι να τελειώσει. Σημαντική πρόοδος στις σχετικές οικοδομικές εργασίες σημειώθηκε μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου και ιδιαίτερα από το 1950 μέχρι την αποπεράτωση (1957), στις δημαρχιακές θητείες των Ιπποκράτη Οδαμπάσογλου και Αδαμάντιου Αυγουστίδη. Παραμένει Ενοριακός Ναός.

Ο Ιερός Ναός Αγίου Φανουρίου χτίστηκε δίπλα στον Άγιο Γεώργιο και σε επαφή με τη νότια τοιχοποιία του. Οι σχετικές εργασίες άρχισαν τον Οκτώβρη του 1993 και η νέα Εκκλησία αποπερατώθηκε μέσα σε δύο χρόνια.

Τα Ιερά Λείψανα του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου φυλάσσονται στη Μονή του Οσίου Ξενοφώντος, στο Άγιο Όρος. Τον Ιούνιο του 2002, η βαρύτιμη λειψανοθήκη με το Αγιασμένο της περιεχόμενο μεταφέρθηκε για επίσκεψη στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Κορυδαλλού, όπου και παρέμεινε για να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, προς χάρη και ευλογία των φιλόθρησκων κατοίκων της πόλης.

Με την ευκαιρία αυτή, πραγματοποιήθηκε και η ιστορική επίσκεψη των Λειψάνων του Αγίου στο Δημαρχείο Κορυδαλλού. Εκεί, ο Δήμαρχος Στέφανος Χρήστου, η σύζυγος του και Πρόεδρος της "Γραμμης Ανθρωπίας" του Δήμου, κυρία Βάνα Χρήστου, Δημοτικοί Σύμβουλοι και το προσωπικό του Δήμου, υποδέχτηκαν και προσκύνησαν τα Άγια κειμήλια της Χριστιανοσύνης.

Ο επιβλητικός Ναός των Πολιούχων του Κορυδαλλού και μπροστά ο παλιός Ναϊσκος των Αγίων Ασωμάτων (Ταξιαρχών). Στην ανέγερση του νέου μεγάλου Ναού πρωτοστάτησε ο "Σύλλογος για την ανέγερση του Ι.Ν. Παμεγγίστων Ταξιαρχών" με Ιδρυτή και Πρόεδρο τον τότε Δήμαρχο Αδαμάντιο Αυγουστίδη. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1955 και ο Ναός θεμελιώθηκε το 1957 από την πριγκίπισσα Ειρήνη, κόρη της τότε βασιλικής οικογένειας. Εϊναι Ενοριακός Ναός. Από το 1955 μέχρι την αποπεράτωση του νέου οικοδομήματος (1964), ο Ναός στεγαζόταν σε ξύλινο παράπηγμα, δίπλα ακριβώς από το ομώνυμο παλιό Εκκλησάκι. Το 1969 δημοσιεύθηκε Β. Διάταγμα με το οποίο οι Άγιοι Ταξιάρχες ονομάστηκαν Πολιούχοι και Προστάτες του Κορυδαλλού.

Η πιο παλία ανάμεσα στις πολλές Εκκλησίες του Κορυδαλλού και από τις αρχαιότερες σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο της Αττικής, είναι ο μικρός Ναός των Αγίων Ασωμάτων (Ταξιάρχες). Σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση στη ΒΔ πλευρά της ομώνυμης πλατείας και δίπλα στο νέο μεγάλο Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Το Εκκλησάκι βρισκόταν μέσα στην τεράστια αγροτική ιδιοκτησία (τσιφλίκι) της οικογένειας των Κατζικάρηδων, και έδωσε στην περιοχή την πρώτη της ονομασία (Άγιοι Ασώματοι), όπως αυτή ήταν σε χρήση από τον περισσότερο κόσμο, μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα. Εξυπηρετούσε τις θρησκευτικές ανάγκες των ανθρώπων που βρίσκονταν στη δούλεψη της οικογένειας και ήταν οι λεγόμενοι ξωτάρηδες. Έτσι ονόμαζαν στην εποχή της τουρκοκρατίας τους άκληρους εργάτες της γης (κολίγους), που αποζητούσαν από την καλλιέργεια των τσιφλικιών, μένοντας μόνιμα εκεί και εξαρτημένοι άμεσα από τη δουλειά και από τη στέγη που τους εξασφάλιζε ο μεγαλοκτηματίας.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Στυλιανού είναι η έδρα της ομώνυμης εκκλησιαστικής Ενορίας του Άνω Κορυδαλλού.

Η πρώτη Εκκκλησία ήταν δημιούργημα της φιλόθρησκης "αυθαίρετης δόμησης" των κατοίκων της περιοχής, στη γωνία των οδών Καρπενησίου και Αγίας Λαύρας (1962).

Αργότερα το "τετελεσμένο γεγονός" θεωρηθηκε πρώτη θεμελίωση του Ναού και επακολούθησε η αναγνώριση, από τον τοποτηρητή της Ι. Μητρόπολης Πειραιώς κ. Προκόπιο, Επίσκοπο Ύδρας και Σπετσών.

Στη διάρκεια της δημαρχιακής θητείας του Στεφ. Χρήστου ολοκληρώθηκε η κατεδάφιση της παλιάς πτέρυγας του Ναού, ενώ ανακατασκευάστηκαν οι δρόμοι που τον περιβάλλουν και έγινε τοποθέτηση αντιολισθητικών πλακών, ανάγκη που την επέβαλλε η διαμόρφωση του εδάφους εκεί. Εκτελέστηκαν οικοδομικές και κοσμητικές εργασίες, ενώ κατασκευάστηκε και αίθουσα εκδηλώσεων.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου και το διώροφο οικοδόμημα που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του, ήταν ιδιοκτησία της μοναχής Ειρήνης - Μαρίνας Διακαντώνη.
Με διαθήκη που έχει ημερομηνία σύνταξης και υπογραφής 11 Οκτωβριού 1996, η αείμνηστη μοναχή - και Ηγουμένη της μικρής Μοναστηριακής Κοινότητας, η οποία παλίοτερα λειτουργούσε εκεί - κληροδότησε τα δύο ακίνητα και το οικόπεδο στο Δήμο Κορυδαλλού, με τον όρο να χρησιμοποιηθεί το κτίριο για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Μετά την αποδοχή της δωρεάς από το Δημοτικό Συμβούλιο Κορυδαλλού, άρχισαν και προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς οι εργασίες για την αποπεράτωση των απαραίτητων οικοδομικών μετασκευών, και το κτίριο λειτούργησε μέσα στο 2002, ενταγμένο στα κοινωνικά προγράμματα του Δήμου.

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνας ανήκει
στο κτιριακό συγκρότημα μικρής
Μοναστηριακής Κοινότητας,
η οποία βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.

Στο ψηλότερο σημείο της πόλης
και κοντά στο τέρμα των λεωφορείων Σχιστού,
η γραφική μικρή Εκκλησία λειτουργεί
με Ιερέα που ανήκει στο προσωπικό
του Ενοριακού Ναού του Αγίου Στυλιανού.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αρτεμίου είναι Τρισυπόστατος, αφιερωμένος στη μνήμη του Αγίου, ο οποίος είναι και ο Προστάτης των Σωμάτων Ασφαλείας της Ελλάδας .

Τιμάται, ακόμα, η μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και η Οσία Μακρίνα, αδερφή του Μεγάλου Βασιλείου.

Ο Ναός και η Κοινοβιακή Μοναστηριακή εγκατάσταση αποτελούν ιδιοκτησία - κατά ψιλή κυριότητα - της Ι. Μονής Ξηροποτάμου του Άθω. Την εδαφική έκταση αγόρασε το 1932, από τη χήρα του μεγαλοκτηματία Γεωργίου Παχύ, ο Ιερομόναχος Αρτέμιος Χαϊδούλης - Νοδαράκης (1883 - 1976), όταν ακόμα η περιοχή ήταν ακατοίκητη. Θεμελίωσε (το 1932) και, στη συνέχεια, αποπεράτωσε το Ναό ο ίδιος, το 1934. Τα θυρανοίξια έγιναν στις 21 Μαϊου 1935, και το 1941 χτίστηκε και το πρώτο από τα δύο Παρεκκλήσια, που είναι αφιερωμένα στους Αγίους Τεσσράκοντα και στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Το αρχονταρίκι της Μονής είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες εξαίρετης τέχνης από το ζωγράφο - αγιογράφο Βασίλη Κατσιβελάκη της Σχολής Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου της Αθήνας. Φιλοτεχνήθηκαν το 1993.

Από τις πιο νέες Εκκλησίες στο Σχιστό. Είναι Ναός Ενοριακός. Αρχικά στεγαζόταν σε μικρό παράπηγμα της αδιαμόρφωτης - τότε - πλατείας Καραϊσκάκη.

Οι εργασίες ανέγερσης του νέου κτιρίου προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, όπως φαίνεται στη φωτογραφία.

Ήδη η τεχνική διαμόρφωση της πλατείας έχει ολοκληρωθεί και βρίσκονται σε εξέλιξη τα έργα για την ανάδειξη του συνολικού χώρου που περιβάλλει τη νέα Εκκλησία.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Πέτρου
βρίσκεται μέσα στο μεγάλο προαύλιο
της γυναικείας πτέρυγας των φυλακών
και χρησιμοποιείται για τις ανάγκες
του εκκλησιασμού των κρατουμένων.

Το πανέμορφο Προσκυνητάρι της Ζωοδόχου Πηγής ανεγέρθηκε στη δεύτερη Δημαρχιακή θητεία του Στέφανου Χρήστου, στην ανατολική πλευρά της πλατείας Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η ανέγερση του μικρού Ναού αποτελεί εκπλήρωση "τάματος" του φιλόθρησκου λαού της πόλης για τη διαφύλαξη των Κορυδαλλιωτών και την αναίμακτη αίσια κατάληξη της μεγάλης έκρηξης των γερμανικών πυρομαχικών στο Στρατώνα, την ημέρα εορτασμού της Ζωοδόχου Πηγής, τον Απρίλη του 1944.

Η Ζοωδόχος Πηγή, λίγο έξω από τα Θεοδοσιανά τείχη της Κωνσταντινούπολης, είναι Αγίασμα που η ιερή παράδοση το έχει συνδέσει άρρηκτα με τη θρησκευτική ζωή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η θέση του Αγιάσματος αποκαλύφθηκε, ύστερα από θαύμα, στον μετέπειτα αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντα Ά (457 - 474).

Μυστηριώδης Φωνή από τον ουρανό, καθοδήγησε τον απορημένο και διστακτικό νεαρό χριστιανό να φτάσει στο σημείο του Αγιάσματος, καθώς εκείνος αναζητούσε καθαρό νερό, μέσα σε ένα τέλμα. Ήθελε να βοηθήσει ένα τυφλό ζητιάνο που τον βρήκε να τριγυρίζει διψασμένος και κατάκοπος. Όταν ο τυφλός ξεδίψασε με το νερό της Πηγής, η ίδια Φωνή πρόσταξε τον Λέοντα να αλείψει με λάσπη τα μάτια του τυφλού και μόλις αυτό έγινε, εκείνος ανάκτησε το φως του. Συγκλονισμένος από το θαύμα, ο Λέοντας άκουσε τη Φωνή να τον βεβαιώνει ότι θα τον βοηθήσει να ανέβει στο θρόνο της Θεοφύλακτης Κωνσταντινούπολης και θα πρέπει, αμέσως μετά, να χτίσει Εκκλησία στο σημείο που ανάβλυζε το Αγίασμα. Έτσι και έγινε.

Η ανέγερση του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη από τον Λέοντα Ά, σε ανάμνηση του θαύματος και με θεία εντολή, είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της μακραίωνης ιστορικής πορείας του Χριστιανισμού. Στην Ελληνορθόδοξη παράδοση, το όνομα του Ιερού Αγιάσματος έχει συνδεθεί με πλήθος από θαυματουργές θείες παρεμβάσεις υπέρ των Ελλήνων. Ειναι κοινή πεποίθηση ότι σε θαυματουργή όμοια παρέμβαση οφείλεται το γεγονός ότι στη μεγάλη έκρηξη του Στρατώνα στον Κορυδαλλό δεν έπαθε κανείς το παραμικρό, παρά τις τρομερές και εκτεταμένες υλικές ζημιές που προκλήθηκαν σε ολόκληρη την πόλη.

Η Εκκλησία αυτή ανήκει
στη μικρή Μοναστηριακή Κοινότητα
που βρίσκεται στο κέντρο του Κορυδαλλού
στην οδό Υγείας 32.